گاه با خودم میگویم چه قدر جالب اند این ادم های دورو

چه قدر جالب اند وقتی چهره ی سیاهشان جلوه گر روشنیست

چه قدر جالب اند کسانی که جواب خوبی را با بدی پس میدهند

وچه قدر جالبند انان که دلشان را انباشته از کینه می کنند 

وچه قدر عجیب است انان دوست میداری را ااز دست میدهی 

وبه جای کسانی که قلبشان انباشته از حسادت است همه جا پر میشوند

کاش میشد لب ساحل بنشینم با خودم حرف زنم 

با دلم حرف زنم 

وبگویم زندگی چیز عجیبی است 

زندگی یعنی تولد یک نوزاد در دم دم صبح 

زندگی یعنی خوشبخت شدن 

زندگی یعنی پربار شدن 

زندگی باد نسیمیست در منظره خوبی ها

زندگی موج قشنگیست در یک دریا 

زندگی بوی خداست در بوی گلسرخ 

زندگی رنگ خداست در رنگ شقایق ها 

زندگی حرف دل است حرف خداست

ای خدا دلم گرفته از مردمان 

که گاه وبی گاه میگویند زخم زبان 

دلم گرفته و میخواهم فریاد بزنم 

تویی تنها کس که دوست میدارمش

خسته شده بود ان کودک از گاه گاهی نیش زبان ها وتمسخرها

خسته شده بود از طعنه ها وتنهایی ها

خسته شده بود از نیش خند ها

وشبی  دست خودرا به دست ستاره ای داد

وچشم خودرا به روشنایی اش دوخت

وستاره دست اورا به دوردست ها برد

وروح او چون پرنده ای ازاد وجان باجان او بی جان شد

او رفت تا دیگران معنای تنهایی را درک کنند

او رفت که قلب با محبتش سرلوحه سنگدلی شان باشد

او رفت تا زندگی جایی برای تنفس دیگری باشد

او جان خودرا به جان جانان سپرد

وخودرا از سپهر ارزوها رها ساخت 

وبه عشق اسمانی اش معبودش رسید

عشق پنهانی خورشید در سایه ابر 

عشق یعنی اب در بستر رود

عشق یعنی گل رز در گلدان خالی مادر بزرگ

عشق یعنی دور هم جمع شدن 

عشق یعنی بوسه مادر به فرزند 

عشق یعنی لحظه ی پاک رسیدن به خدا

عشق یعنی لحظه ی عشق به همان معبودی که دریغش  کردیم

یک شبی سکوت جاده شکست 

یک شب صدای خفاش شب شکست 

یک شبی صخره ساحل شکست 

جان شکست 

ایینه روح شکست

شیشه دل شکست

 وشکست ان ارزوها

وشکست شیشه دل شکستن

وسر اغازی  شد برای جست وجوئ خوبی 

وسر اغازی برای دل های کوچک چوبی 

وسلامی دوباره به محبت 

وسلامی دوباره به عشق 

وسلامی دوباره به خدا

وسلامی به سر انجامی دل شکستن